کد مطلب:23573 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:25

گنجینه پرسمان » اخلاق و عرفان

1- بهترين راه تقرب به خدا كدام است ؟

اين سؤال شما را شخصي از حضرت آيه الله بهجت پرسيدند كه « اينجانب تصميم دارم كه به خداوند قرب پيدا كنم و سير و سلوك داشته باشم , آن چيست ؟ فرمودند: « چنانچه طالب صادق باشد , ترك معصيت كافي و وافي است براي تمام عمر, اگر چه هزار سال باشد. »(1) و ايضا؛ شخصي عارف پيشرو و كسيكه در سير و سلوك ميخواست قدم بردارد , درخواست دستوري كردند . حضرت آيه الله بهجت كه هميشه مشغول ذكر بودند سربلند كرده و فرمودند :« تا مي توانيد گناه نكنيد , و سرزير انداخته , مشغول ذكر شدند , بعد از چند لحظه نگاهي عارفانه كرده و فرمودند : « اگر احيانا گناهي مرتكب شديد سعي كنيد گناهي كه در آن حق الناس است نباشد. » و براي دفعه سوم فرمودند :« اگر گناه مرتكب شديد كه در آن حق الناس است . سعي كنيد در همين دنيا توبه شود براي آخرت نگذاريد,كه آنجا مشكل است. » ( 2)
تقرب به خدا در تفسير قرآن مؤيد اين مطلب است. در سوره نمل , داستان موسي « عليه السلام » و فرعون و عصا و ساحران چنين مي خوانيم. { و الق عصاك فلما راها تهتر كانما جانّ ولي مدبرا و لم يعقب يا موسي لاتخف اني لايخاف لدي المرسلمون } ( 3) ترجمه : و عصايت رابيفكن , هنگامي كه آنرا مشاهده كرد و ديد عصا با سرعت همچون مارهاي كوچك به هر سو ميدوند و ترسيد و عقب برگشت و حتي پشت سرش را هم نگاه نكرد, گفتيم اي موسي , نترس , كه رسولان در نزد من ( تقرب) دارند و نمي ترسند » موسي « عليه السلام » مأموريت دارد, تا با ظالم جباري چون فرعون مبارزه كند و نيازمند به قدرت ظاهري و باطني و سند محكم دارد , در اينجا به موسي گفته شد , عصايت را بيفكن موسي«عليه السلام» عصا را افكند , نا گاه تبديل به مار و سپس مار بزرگتر و تا به شكل اژدهاي عظيم در آمد, اينجا بود كه موسي « عليه السلام » ترسيد و برگشت و حتي پشت سرش را هم نگاه نكرد ..... خداي بزرگ به موسي «عليه السلام » خطاب كرد , اي موسي نترس كه رسولان در نزد من ترس و حشتي ندارد. !! مفسرين عاليمقام معتقدند كه اينجا مقام ( قرب ) است . حريم امن پرودگار قادر متعال , اينجا جائي نيست كه ترس و وحشتي وجود داشته باشد , يعني: تو اي موسي , د رحضور پرودگار بزرگ هستي و حضور او ملازم با امنيت مطلق است . پس انسانيكه خود را در حضور پروردگار ببيند, و هميشه در همه حال و همه جا خدا را حاضر و ناضر بداند , تسكيني برقلب او حاكم ميشود و اطيمنان خاطر پيدا كرده و هميشه ا ز او كمك و ياري مي طلبد و امنيت مطلق را دارا ميباشد, و تقرب الي الله جزء اهداف عالي او محسوب ميگردد و هر گونه عبادت و خدمات و كارنيك را قربه الي الله انجام ميدهد .
ممكن است براي شما سؤال پيش آيدكه فقط رسولان مقرب خدايند ؟ جواب اينكه دنبال آيه مذكور اين شبهه را بر طرف كرده است .{ الا من ظلم ثم بدل حسنا بعد سوء فاني غفور رحيم » (4) ترجمه : از مقام قرب و امنيت خدا كساني خارج شدندكه گناه و ستم كرده اند , و باز اگر در مقام توبه بر آمدند و بدي را به نيكي تبديل كنند, و جبران گناهان گذشته نمايند , من غفور و رحيمم , توبه آنها را پذيرا مي شوم و به آنها نيز امنيت و مقام قرب مي بخشم ( 5) موفق باشيد .
مطالع چند كتاب خالي از لطف :
1 – گنجهاي معنوي , رضا جاهد.
2- توبه زيبا ترين پوزش , محمد حسين جعفري,
3- تفسير نمونه,
4- كرامات رضويه , ج 2 , علي اكبر مروج .
5- در محضر لاهوتيان , زندگي عارف سالك بصيرت , حضرت آقاي جعفري مجتهدي , نوشته محمد علي مجاهد .
6- پژوهشي در زندگي امام علي بن موسي الراضا ( ع )
منابع :
1- فرياد گر توحيد , زندگي آيه الله بجهت , ص 38
2- همان مدرك , ص 200
3- سوره نمل , آيه 10
4- سوره نمل, آيه 11
5- سلسله بحثهاي پرسش و پاسخ ,حجه الاسلام رنگين كمان, در دانشگاه .